- wo 06 sep 2017
Onderwijsavond Désanne van Brederode: ‘Handle with care. Over de schoonheid van breekbaarheid en (on)maakbaarheid.’ - di 19 sep 2017
Hollands Next Rolmodel: Seminar over morele voorbeelden – Amsterdam - do 21 sep 2017
Symposium in Den Haag: ‘De kracht van vrede in onderwijs en opvoeding’ - Bekijk meer agenda punten
- ma 02 okt 2017
Nationale Onderwijsweek 2-6 oktober - ma 02 okt 2017
Gratis proeven aan Pedagogische Tact of Pedagogisch Leiderschap - di 03 okt 2017
De Balie – Mijn idee voor onderwijs met Joseph Kessels - wo 04 okt 2017
Prijs Nationale Onderwijsfilm uitgereikt in Nijmegen - do 05 okt 2017
Onderwijsavond Iliass el Hadioui: Gelijke kansen in ‘superdiverse’ klassen. Over de gevoelige vraag naar de volwassenheid van een schoolcultuur. - do 05 okt 2017
‘Iedereen is leraar’, film + nagesprek – De Balie Leert, Amsterdam - do 05 okt 2017
Conferentie en afscheidsrede Harry Kunneman in Sint Janskerk Utrecht
Beschouwing voor onderwijsfilmprijs van het jaar, deel 5: Ik alleen in de klas hetkind.org/?p=59545
5 juni 2014
Bas Huijbers
‘Het is weer zover. In mijn hoofd ben ik echt een gezegend man, maar in mijn hart voelt het alsof ik de boot mis. Alsof ik geen carrière maak, alsof ik maatschappelijk niet meetel, alsof ik te weinig verdien, alsof ik iets mis…’ VO-docent Bas Huijbers kan zijn gevoel niet plaatsen, want hij heeft toch alles wat een mens gelukkig maakt? Zijn overdenking en conclusie: ‘Geluk is geen synoniem voor plezier. Gelukkig ben je ook niet alleen, maar altijd binnen de context van anderen.’
Ik heb drie gezonden kinderen, een vrouw waar ik van hou, een mooi huisje, ik ben gezond, ik heb toffe vrienden, mijn werk als docent is inhoudelijk, uitdagend, elke dag anders en het belangrijkste, ik krijg van mijn leerlingen en collega’s waardering voor wie ik ben en wat ik doe. Wat wil je nog meer?
Dat is juist het probleem. Ik wil eigenlijk helemaal niet meer. Ik ben echt tevreden. Tenminste als ik daarover nadenk, maar dit neemt niet weg dat ik mijn er ongemakkelijk over blijf voelen en in mijn lichaam blijft er iets tikken.
Het carrière denken. Het alsmaar meer willen zit volgens mij in het dna van de westere mens en onze samenleving. Ik ben duidelijk zo’n westerling en daartegen vechten is bijna kansloos. Wat wel kan is het carrière denken om te buigen. De oplossing kwam ineens in mijn naar boven. Ik ga gewoon carrière maken in geluk.
Wat carrière maken in geluk is? Ik weet het nog niet precies. Het is zeker niet dat ik zeg dat ik gelukkig wil zijn en daardoor beter ga werken. Het betekent dat ik de waarde geluk een belangrijke plaats in mijn handelingsrepertoire gaat laten innemen. Geluk is geen synoniem voor plezier. Gelukkig ben je ook niet alleen, maar altijd binnen de context van anderen. Ik wil dat ik mijn leven en mijn onderwijs zo ga inrichten dat ik en mijn leerlingen geluksmomenten ervaren… dat klinkt nog wel een beetje vaag, maar daar ga ik kritisch over nadenken en aan werken.
Ik ben nog niet klaar, maar er is een last van zijn schouders gevallen en gaat verder met zijn quest en omdat mijn blog mijn externe geheugen is, staan hieronder mijn eerste ideeën.
- In de morgen omfietsen, zodat je langs het prachtige Markermeer fiets of iets anders.
- Er vanuit gaan dat leerlingen altijd hun beste werk leveren, want anders zouden ze het beter doen.
Bas Huijbers is leraar op het IJburg College in Amsterdam.
