- wo 06 sep 2017
Onderwijsavond Désanne van Brederode: ‘Handle with care. Over de schoonheid van breekbaarheid en (on)maakbaarheid.’ - di 19 sep 2017
Hollands Next Rolmodel: Seminar over morele voorbeelden – Amsterdam - do 21 sep 2017
Symposium in Den Haag: ‘De kracht van vrede in onderwijs en opvoeding’ - Bekijk meer agenda punten
- ma 02 okt 2017
Nationale Onderwijsweek 2-6 oktober - ma 02 okt 2017
Gratis proeven aan Pedagogische Tact of Pedagogisch Leiderschap - di 03 okt 2017
De Balie – Mijn idee voor onderwijs met Joseph Kessels - wo 04 okt 2017
Prijs Nationale Onderwijsfilm uitgereikt in Nijmegen - do 05 okt 2017
Onderwijsavond Iliass el Hadioui: Gelijke kansen in ‘superdiverse’ klassen. Over de gevoelige vraag naar de volwassenheid van een schoolcultuur. - do 05 okt 2017
‘Iedereen is leraar’, film + nagesprek – De Balie Leert, Amsterdam - do 05 okt 2017
Conferentie en afscheidsrede Harry Kunneman in Sint Janskerk Utrecht
Voorstelling voor onderwijsfilmprijs van het jaar, deel 2: Pauze! hetkind.org/?p=59459
- Over (schijn)verantwoordelijkheid: ‘Leer het mij zelf te doen’
- Laten we eens wat anders gaan doen
- Ik wil de woorden “die hoort hier niet” nooit meer horen!
- ‘Het digitale klassendagboek als bevestiging van de relatie die kinderen met mij hebben en ik met hen’
- 12 dingen die kinderen het meest nodig hebben
16 september 2016
Natasja-de-Kroon
Ouderavond in groep 3. Natasja de Kroon is benieuwd hoe de juffen zijn. Benieuwd naar de andere ouders. Ze hoort veel, heel veel. Over methodes en differentiatie. Over toetsen en extra instructie. Het klinkt bekend maar toch ook zo vreemd. Haar blog, over het schoolleven van een kind van zeven: ‘Over een week weet juf wie er ‘zwak’ is en wie ‘sterk’.
Al na een kwartier merk ik dat het stil zitten luisteren me lastig valt. En realiseer ik me hoe moeilijk dit voor onze kinderen moet zijn. Een uur rekenen, anderhalf uur lezen, stil werken, schrijven… het houdt niet op.
Tijdens het broodje eten loopt de zandloper. Binnen een kwartier moet het broodje op zijn. We lachen, maar wat een verdrietig beeld. Iets meenemen van thuis wordt niet aangemoedigd, daar is eigenlijk geen tijd voor.
Ik gluur in zijn schriftje. Ik zie hoe hij worstelt met de A. Ik zie veel rode strepen. Het harde werken is niet beloond. Hier geen sticker of krul. Over een week zijn de eerste toetsen. Dan weet juf wie er ‘zwak’ is en wie ‘sterk’. ‘Heel gewoon’ mag ook. Daar is ook een methode voor. En voor héél zwak of slim is er dan nog een eigen leerlijn.
Het klinkt bekend maar toch ook zo vreemd. Ik wil niet weten hoe hij zijn toetsen doet. Ik wil horen wat hem boeit, verwondert en raakt. Met wie hij speelt en wie al die 26 anderen zijn. Ik wil weten wie hem hoort als het nodig is. Door wie hij getroost wordt.
Stilletjes fietsen we naar huis. Ik realiseer me hoeveel vrijheid ik heb, in vergelijking met mijn mannetje van zes. Ik loop drink en eet wanneer ik zin heb. En als ik even geen zin heb, doe ik even wat minder. Ik krijg dan geen oefenblaadje mee naar huis. Wat een luxe.
Eenmaal thuis hoor ik voetjes op de trap. We prijzen hem de hemel in en vertellen nog maar eens een keer dat we trots op hem zijn. Omdat hij elke dag zo zijn best doet.
Maar vooral om wie hij is!
Natasja de Kroon studeerde in 1995 af als orthopedagoog. In 2005 richtte Natasja haar eigen kindercentrum op, de Buitenkans in Heerenveen. In haar huidige werk als Happy Coach en Geluksvogel combineert Natasja haar liefde voor kinderen met haar passie voor onderwijs.
