- vr 25 mei 2018
Inspiratiemiddag over de ‘binnenkant’ van leerlingen in Amersfoort - za 26 mei 2018
Gratis proeven aan Pedagogische Tact of Pedagogisch Leiderschap - di 29 mei 2018
Meetup 0183 – Gorinchem: “Buiten de lijntjes” - Bekijk meer agenda punten
- wo 30 mei 2018
Masterclass in Rotterdam: Film ‘Iedereen is leraar’ en bezoek aan De Kleine Wereld - vr 01 jun 2018
Centrum voor ErvaringsGericht Onderwijs organiseren D-Day in Nijmegen-Lent - wo 06 jun 2018
Onderwijsavond Gert Biesta en Luc Stevens (uitverkocht): ‘Volwassenheid gewogen: Onderwijs op menselijke maat’ - do 07 jun 2018
Rond de tafel #3 in Utrecht: Perspectieven op filosoferen met kinderen en jongeren - do 07 jun 2018
Studiedag ‘Scoren in samenspel’ – Gent - do 07 jun 2018
Onderwijsseminar 2018 | De illusie van de prestatiefabriek? – Bunnik - za 16 jun 2018
Samen bouwen aan nieuwe school ‘The Global Light School’
Professionaliteit van de leraar onder druk (maar héél veel gaat gewoon goed!) hetkind.org/?p=64531
- Luc Stevens: ‘Ieder mens is gebouwd om zichzelf te ontwikkelen en heeft een natuurlijke behoefte aan relatie, autonomie en competentie’
- ‘Als je leerlingen echt gelijk wilt behandelen, behandel ze dan zo verschillend mogelijk’
- ‘Wij zijn het maar’, terugkomen na een burn-out
- Tips en tops: er moeten betere manieren zijn om feedback te geven
- Een 5,48 staan en toch een 6 op het rapport krijgen
16 september 2016
Natasja-de-Kroon
Ouderavond in groep 3. Natasja de Kroon is benieuwd hoe de juffen zijn. Benieuwd naar de andere ouders. Ze hoort veel, heel veel. Over methodes en differentiatie. Over toetsen en extra instructie. Het klinkt bekend maar toch ook zo vreemd. Haar blog, over het schoolleven van een kind van zeven: ‘Over een week weet juf wie er ‘zwak’ is en wie ‘sterk’.
Al na een kwartier merk ik dat het stil zitten luisteren me lastig valt. En realiseer ik me hoe moeilijk dit voor onze kinderen moet zijn. Een uur rekenen, anderhalf uur lezen, stil werken, schrijven… het houdt niet op.
Tijdens het broodje eten loopt de zandloper. Binnen een kwartier moet het broodje op zijn. We lachen, maar wat een verdrietig beeld. Iets meenemen van thuis wordt niet aangemoedigd, daar is eigenlijk geen tijd voor.
Ik gluur in zijn schriftje. Ik zie hoe hij worstelt met de A. Ik zie veel rode strepen. Het harde werken is niet beloond. Hier geen sticker of krul. Over een week zijn de eerste toetsen. Dan weet juf wie er ‘zwak’ is en wie ‘sterk’. ‘Heel gewoon’ mag ook. Daar is ook een methode voor. En voor héél zwak of slim is er dan nog een eigen leerlijn.
Het klinkt bekend maar toch ook zo vreemd. Ik wil niet weten hoe hij zijn toetsen doet. Ik wil horen wat hem boeit, verwondert en raakt. Met wie hij speelt en wie al die 26 anderen zijn. Ik wil weten wie hem hoort als het nodig is. Door wie hij getroost wordt.
Stilletjes fietsen we naar huis. Ik realiseer me hoeveel vrijheid ik heb, in vergelijking met mijn mannetje van zes. Ik loop drink en eet wanneer ik zin heb. En als ik even geen zin heb, doe ik even wat minder. Ik krijg dan geen oefenblaadje mee naar huis. Wat een luxe.
Eenmaal thuis hoor ik voetjes op de trap. We prijzen hem de hemel in en vertellen nog maar eens een keer dat we trots op hem zijn. Omdat hij elke dag zo zijn best doet.
Maar vooral om wie hij is!
Natasja de Kroon studeerde in 1995 af als orthopedagoog. In 2005 richtte Natasja haar eigen kindercentrum op, de Buitenkans in Heerenveen. In haar huidige werk als Happy Coach en Geluksvogel combineert Natasja haar liefde voor kinderen met haar passie voor onderwijs.
