- wo 31 mei 2017
Symposium ‘Wat als je onderwijs ruimte geeft?’ – Leiden - do 01 jun 2017
Extra, ingelaste Onderwijsavond op 1 juni in Amersfoort: dr. Sam Crowell over ‘emergent teaching en natural learning’ - di 06 jun 2017
Gratis proeven aan pedagogische tact! Schrijf je in! - Bekijk meer agenda punten
- wo 07 jun 2017
Onderwijsavond met Harry Kunneman: ‘Van waarde naar actie, onderwijswerk is waardenwerk’ - wo 07 jun 2017
Symposium Jeugdsport ‘Spelend leren spelen in teamsporten’ – Windesheim, Zwolle - wo 07 jun 2017
Meetup020: Lesgeven in Amsterdam… wat komt daarbij kijken? - wo 14 jun 2017
Gratis proeven aan pedagogische tact! Schrijf je in! - do 21 sep 2017
Symposium in Den Haag: ‘De kracht van vrede in onderwijs en opvoeding’ - za 07 okt 2017
Tweedaagse in Amsterdam: ‘Hoe houd je de deur naar de natuurlijke bron van creativiteit bij kinderen open?’ - zo 08 okt 2017
Studiereis High Tech High, San Diego
De openheid van een schoolleider: ‘Was ik dan niet bang? Ik was continu bang’ hetkind.org/2015/02/08/de-…
- ‘Terwijl ik een stiekeme traan wegveeg, rouwt mijn groep 3 door te doen’
- Over verdriet, rouwen en de pure kracht van kinderen: ‘Mam, mijn mooiste elf jaar zijn voorbij’
- Over het werk van Luc Stevens: ‘de behoefte aan relatie, competentie en autonomie’
- Lesobservatie: ‘Een observatie vanuit andere waarden had tot een andere uitkomst geleid’
- Geboren om te leren: ‘Alle vaardigheden, kennis en talenten die onze voorouders cultiveerden, zijn opgeslagen in het babybrein’
16 september 2016
Natasja-de-Kroon
Ouderavond in groep 3. Natasja de Kroon is benieuwd hoe de juffen zijn. Benieuwd naar de andere ouders. Ze hoort veel, heel veel. Over methodes en differentiatie. Over toetsen en extra instructie. Het klinkt bekend maar toch ook zo vreemd. Haar blog, over het schoolleven van een kind van zeven: ‘Over een week weet juf wie er ‘zwak’ is en wie ‘sterk’.
Al na een kwartier merk ik dat het stil zitten luisteren me lastig valt. En realiseer ik me hoe moeilijk dit voor onze kinderen moet zijn. Een uur rekenen, anderhalf uur lezen, stil werken, schrijven… het houdt niet op.
Tijdens het broodje eten loopt de zandloper. Binnen een kwartier moet het broodje op zijn. We lachen, maar wat een verdrietig beeld. Iets meenemen van thuis wordt niet aangemoedigd, daar is eigenlijk geen tijd voor.
Ik gluur in zijn schriftje. Ik zie hoe hij worstelt met de A. Ik zie veel rode strepen. Het harde werken is niet beloond. Hier geen sticker of krul. Over een week zijn de eerste toetsen. Dan weet juf wie er ‘zwak’ is en wie ‘sterk’. ‘Heel gewoon’ mag ook. Daar is ook een methode voor. En voor héél zwak of slim is er dan nog een eigen leerlijn.
Het klinkt bekend maar toch ook zo vreemd. Ik wil niet weten hoe hij zijn toetsen doet. Ik wil horen wat hem boeit, verwondert en raakt. Met wie hij speelt en wie al die 26 anderen zijn. Ik wil weten wie hem hoort als het nodig is. Door wie hij getroost wordt.
Stilletjes fietsen we naar huis. Ik realiseer me hoeveel vrijheid ik heb, in vergelijking met mijn mannetje van zes. Ik loop drink en eet wanneer ik zin heb. En als ik even geen zin heb, doe ik even wat minder. Ik krijg dan geen oefenblaadje mee naar huis. Wat een luxe.
Eenmaal thuis hoor ik voetjes op de trap. We prijzen hem de hemel in en vertellen nog maar eens een keer dat we trots op hem zijn. Omdat hij elke dag zo zijn best doet.
Maar vooral om wie hij is!
Natasja de Kroon studeerde in 1995 af als orthopedagoog. In 2005 richtte Natasja haar eigen kindercentrum op, de Buitenkans in Heerenveen. In haar huidige werk als Happy Coach en Geluksvogel combineert Natasja haar liefde voor kinderen met haar passie voor onderwijs.
