- wo 06 sep 2017
Onderwijsavond Désanne van Brederode: ‘Handle with care. Over de schoonheid van breekbaarheid en (on)maakbaarheid.’ - di 19 sep 2017
Hollands Next Rolmodel: Seminar over morele voorbeelden – Amsterdam - do 21 sep 2017
Symposium in Den Haag: ‘De kracht van vrede in onderwijs en opvoeding’ - Bekijk meer agenda punten
- ma 02 okt 2017
Nationale Onderwijsweek 2-6 oktober - ma 02 okt 2017
Gratis proeven aan Pedagogische Tact of Pedagogisch Leiderschap - di 03 okt 2017
De Balie – Mijn idee voor onderwijs met Joseph Kessels - wo 04 okt 2017
Prijs Nationale Onderwijsfilm uitgereikt in Nijmegen - do 05 okt 2017
Onderwijsavond Iliass el Hadioui: Gelijke kansen in ‘superdiverse’ klassen. Over de gevoelige vraag naar de volwassenheid van een schoolcultuur. - do 05 okt 2017
‘Iedereen is leraar’, film + nagesprek – De Balie Leert, Amsterdam - do 05 okt 2017
Conferentie en afscheidsrede Harry Kunneman in Sint Janskerk Utrecht
De juf voor het kind dat ik was hetkind.org/?p=59535
- Iedereen wil na de zomer een mooie start maken. Hoe doe je dat?
- Laten we eens wat anders gaan doen
- Ik wil de woorden “die hoort hier niet” nooit meer horen!
- ‘Het digitale klassendagboek als bevestiging van de relatie die kinderen met mij hebben en ik met hen’
- Acht onderwijsfilms en- documentaires komen in aanmerking voor filmjaarprijs 2017
12 april 2015
Andre-Meiresonne
Zondagavond laat, een kleine overdenking van André Meiresonne:
Gek kun je jezelf maken door aan jezelf eisen te stellen die niemand aan je zal stellen – behalve jijzelf. Hou daar mee op. Want je maakt er niet alleen jezelf gek mee, maar ook je omgeving. Je raakt er gespannen van, en schept spanning om je heen. Niemand zit te wachten op iemand die alles perfect moet doen van zichzelf.
Zou je het zelf willen, een zenuwlijder als collega? Iemand die zich op voorhand verontschuldigt dat het niet perfect is? Of niet op kan houden en maar door blijft gaan? Daar word je toch doodmoe van, zo iemand om je heen? En jij, als perfectionist, wordt weer doodmoe van jezelf. Tenminste, ik wel. Doodmoe van mezelf en mijn eigen neuroses.
Het is nog maar de vraag of je het echt zelf bent die dit wil. Of je het zelf bent die zichzelf zo voortdrijft. Of zijn het stemmetjes van ooit? Herinneringen uit een tijd waarin je dacht dat het goed was om zo je best te doen. Misschien om in de smaak te vallen, om gewaardeerd te worden. Het werkte toen, ooit. Nu keert het zich tegen je, omdat je het niet meer trekt. De spanning van alles moeten weten en alles moeten kunnen is gewoon teveel.
Wat ik ontdek: ik kan ermee ophouden als ik besef dat het een gewoonte is. Ik ben het niet, ik ben het gaan doen. Dat betekent dat ik er ook mee kan ophouden. Als ik vind dat het niet meer nodig is. Nee, niet dat stemmetje. Ik zelf. En ja, dat is hard werken. Maar anders werken. Werken aan mijn bewustzijn. En ja, dat houdt nooit op. Het is nooit klaar.
Extra uitdaging voor de perfectionist die ik ben. Leren zeggen: ‘Zo! Dit is voor nu goed genoeg.’
André Meiresonne is een spreker over crisis, transformatie en leiderschap, over Veranderen van binnenuit. Zijn blogs zijn op zijn eigen site te vinden.
