

- di 22 mei 2018
Debat in Leuven: ‘Hoe belangrijk is neurowetenschap voor opvoeding en onderwijs?’ - wo 23 mei 2018
Janusz Korczakmiddag in Maastricht - vr 25 mei 2018
Inspiratiemiddag over de ‘binnenkant’ van leerlingen in Amersfoort - Bekijk meer agenda punten
- za 26 mei 2018
Gratis proeven aan Pedagogische Tact of Pedagogisch Leiderschap - di 29 mei 2018
Meetup 0183 – Gorinchem: “Buiten de lijntjes” - wo 30 mei 2018
Masterclass in Rotterdam: Film ‘Iedereen is leraar’ en bezoek aan De Kleine Wereld - vr 01 jun 2018
Centrum voor ErvaringsGericht Onderwijs organiseren D-Day in Nijmegen-Lent - wo 06 jun 2018
Onderwijsavond Gert Biesta en Luc Stevens (uitverkocht): ‘Volwassenheid gewogen: Onderwijs op menselijke maat’ - do 07 jun 2018
Rond de tafel #3 in Utrecht: Perspectieven op filosoferen met kinderen en jongeren - do 07 jun 2018
Studiedag ‘Scoren in samenspel’ – Gent

Tips en tops: er moeten betere manieren zijn om feedback te geven hetkind.org/?p=64347

- Schooladvies: vmbo-kader
- Gert Biesta: ‘De wal keert het schip: velen accepteren de smalle definitie van onderwijskwaliteit niet meer’
- ‘Sommige jongste kleuters zijn in eerste instantie een beetje bang voor haar’
- Luc Stevens: ‘Ieder mens is gebouwd om zichzelf te ontwikkelen en heeft een natuurlijke behoefte aan relatie, autonomie en competentie’
- Druk in de klas, rustig bij oma: deeltijd-ADHD?


12 april 2015
Andre-Meiresonne

Zondagavond laat, een kleine overdenking van André Meiresonne:
Gek kun je jezelf maken door aan jezelf eisen te stellen die niemand aan je zal stellen – behalve jijzelf. Hou daar mee op. Want je maakt er niet alleen jezelf gek mee, maar ook je omgeving. Je raakt er gespannen van, en schept spanning om je heen. Niemand zit te wachten op iemand die alles perfect moet doen van zichzelf.
Zou je het zelf willen, een zenuwlijder als collega? Iemand die zich op voorhand verontschuldigt dat het niet perfect is? Of niet op kan houden en maar door blijft gaan? Daar word je toch doodmoe van, zo iemand om je heen? En jij, als perfectionist, wordt weer doodmoe van jezelf. Tenminste, ik wel. Doodmoe van mezelf en mijn eigen neuroses.
Het is nog maar de vraag of je het echt zelf bent die dit wil. Of je het zelf bent die zichzelf zo voortdrijft. Of zijn het stemmetjes van ooit? Herinneringen uit een tijd waarin je dacht dat het goed was om zo je best te doen. Misschien om in de smaak te vallen, om gewaardeerd te worden. Het werkte toen, ooit. Nu keert het zich tegen je, omdat je het niet meer trekt. De spanning van alles moeten weten en alles moeten kunnen is gewoon teveel.
Wat ik ontdek: ik kan ermee ophouden als ik besef dat het een gewoonte is. Ik ben het niet, ik ben het gaan doen. Dat betekent dat ik er ook mee kan ophouden. Als ik vind dat het niet meer nodig is. Nee, niet dat stemmetje. Ik zelf. En ja, dat is hard werken. Maar anders werken. Werken aan mijn bewustzijn. En ja, dat houdt nooit op. Het is nooit klaar.
Extra uitdaging voor de perfectionist die ik ben. Leren zeggen: ‘Zo! Dit is voor nu goed genoeg.’
André Meiresonne is een spreker over crisis, transformatie en leiderschap, over Veranderen van binnenuit. Zijn blogs zijn op zijn eigen site te vinden.